Krótki przegląd historii implantologii stomatologicznej

Po II wojnie światowej implantologię stomatologiczną wynalazł prof. L. Linkow w Nowym Jorku, USA. Jego metody dominowały w leczeniu na całym świecie aż do końca lat 80. Następnie P. I. Branemark odkrył (przypadkowo), że kość ma zdolność wzrostu na powierzchniach tytanowych. Dla implantologów nie było to niczym nowym, gdyż od dziesięcioleci pracowali oni z implantami wykonanymi z tytanu lub stopów tytanu.

Po opublikowaniu wyników badań przez P. I. Branemarka, metoda osteointegracji została ogłoszona przez przemysł implantologiczny. Mimo że metoda ta miała wiele wad, takich jak długi czas gojenia, częsta konieczność przeszczepu kości oraz wysoki koszt implantów i leczenia, zyskała popularność i była szeroko stosowana. W tamtym czasie nie było innej metody leczenia.

Po 1998 r. niemiecki dentysta prof. dr S. Ihde połączył wiedzę na temat istniejącej implantologii jamy ustnej z doświadczeniem zdobytym przez traumatologów od 1975 r. i wprowadził nową metodę osseofiksacji w dziedzinie implantów jamy ustnej. Innymi słowy, obecnie istnieją dwie zupełnie różne metody implantologii jamy ustnej i obie są naukowo udowodnione i akceptowane. Ze względu na swoje ogromne zalety, metoda osseofiksacji jest znacznie bardziej akceptowana przez pacjentów. Obecnie można wybierać między tymi dwoma rodzajami leczenia, a wyboru tego dokonuje się poprzez wybór kliniki prowadzącej leczenie.

Prof. dr S. Ihde pracuje i uczy zespoły nowoczesnych implantologów na całym świecie od 2006 roku. Dzięki temu zabiegi z wykorzystaniem metody osseofiksacji stały się dostępne na wszystkich kontynentach. Dziś jego uczniowie pracują tą metodą na całym świecie i co roku świętują urodziny swojego guru jako „Dzień Strategicznej Implantologii”. Nazywają prof. dr S. Ihde „ojcem nowoczesnej implantologii”, wyrażając głęboką wdzięczność za jego pracę naukową i opracowanie zupełnie nowej metody implantologii jamy ustnej. S. Ihde rozwiązała wszystkie istniejące problemy starej metody osseointegracji: augmentacja kości nie jest już konieczna, wszystkie zabiegi można wykonywać w protokołach natychmiastowego obciążenia funkcjonalnego, implanty można wszczepiać w każdym wieku i niezależnie od istniejących wcześniej chorób, a co najważniejsze, zapalenie okołoimplantowe (PI) nie występuje wokół implantów Strategic Implant^® i Corticobasal^®. Jednocześnie koszty leczenia są znacznie niższe w porównaniu do zabiegów z wykorzystaniem metody osseointegracji. Dzięki dostępności tej metody, pacjenci po raz pierwszy mogli zdecydować się na życie bez „własnych” zębów, które często przynosiły im jedynie wysokie obciążenia i koszty.